LACP یکی از کلیدیترین مفاهیم در شبکههای سازمانی است که برای افزایش ظرفیت لینک، افزایش پایداری و جلوگیری از قطعی شبکه به کار میرود. هرچقدر اندازه شبکه بزرگتر باشد، اهمیت استفاده از مکانیزمهایی مثل تجمیع لینک بیشتر میشود. در دنیای امروز که بیشتر سرویسها، مراکز داده و شبکههای ابری بارهای سنگینی را جابهجا میکنند، LACP یکی از سادهترین و در عین حال قابلاعتمادترین روشهای افزایش پهنای باند در لایه دوم محسوب میشود. این پروتکل در بسیاری از سوئیچهای Enterprise از برندهایی مثل Cisco، Juniper، MikroTik، HP Aruba و سایر تولیدکنندگان شبکه پشتیبانی میشود و مسیر راهاندازی مشابهی دارد.
سیاری از سازمانها هنگام طراحی زیرساخت خود از سوئیچ سیسکو استفاده میکنند. در چنین محیطهایی، مفاهیمی مثل LACP نقش بسیار مهمی دارند. در این مقاله بهصورت کامل بررسی میکنیم که LACP چیست، چه مزایایی دارد، چطور کار میکند و چگونه میتوان آن را در شبکههای شرکتی روی سوئیچهای مختلف پیکربندی کرد. همچنین نکات عملی، سناریوهای کاربردی، خطاهای رایج و بهترین تمرینها برای تنظیم آن را نیز توضیح میدهیم.
LACP کوتاهشده Link Aggregation Control Protocol است. این پروتکل، بخشی از استاندارد IEEE 802.3ad بوده و وظیفه آن ایجاد و مدیریت Link Aggregation یا همان EtherChannel/Port-Channel است. زمانی که چند پورت فیزیکی کنار هم قرار میگیرند و یک پورت منطقی واحد تشکیل میدهند، عملاً پهنای باند کانال افزایش پیدا میکند و همچنین اگر یکی از لینکها دچار مشکل شود، لینکهای سالم بهصورت خودکار دسترسی را حفظ میکنند.
LACP تعیین میکند که کدام لینکها در گروه فعال باشند و اگر لینک ناسازگار، خاموش یا دچار خطا باشد، آن را بهطور خودکار حذف میکند. این ساختار باعث میشود که شبکه در برابر خطاهای ناگهانی مقاومتر شود و Stable Link Aggregation فراهم گردد.
در یک شبکه بزرگ، تکیه بر یک لینک واحد میان سوئیچها یا تجهیزات Server-side میتواند منجر به گلوگاه ترافیک شود. استفاده از LACP چند مزیت عملی مهم دارد:
به همین دلیل، LACP یکی از اولین انتخابها برای اتصال Core Switch به Distribution Layer، اتصال سوئیچها در ساختمانهای بزرگ، اتصال سرورها به شبکه سازمانی و حتی لینککردن تجهیزات ذخیرهسازی SAN است.
در LACP، چند پورت فیزیکی به یک پورت منطقی به نام Aggregated Interface یا EtherChannel تبدیل میشود. این مجموعه توسط فریمهای LACPDU کنترل و مدیریت میشود. LACP ویژگیهای زیر را کنترل میکند:
LACP روی پایه Active/Passive کار میکند. حالت Active فریمهای LACP ارسال میکند و Passive تنها به درخواست طرف مقابل پاسخ میدهد. اگر هر دو طرف Passive باشند، LACPDU رد و بدل نمیشود و Port-channel تشکیل نمیگردد.
در شبکه دو نوع Aggregation داریم:
تجمیع استاتیک سادهتر است اما هیچگونه بررسی و مدیریت لینک انجام نمیدهد. در مقابل، LACP لینکها را کنترل میکند و در صورت وجود مشکل مانع از تشکیل EtherChannel میشود. همین موضوع باعث میشود بسیاری از سازمانها از LACP استفاده کنند تا جلوی خطاهای رایج در لایه ۲ گرفته شود.

در شبکههای Enterprise، LACP کاربردهای زیادی دارد:
لینک بین سوئیچهای لایه ۳ و لایه ۲ معمولاً پرحجم است و استفاده از یک لینک گیگابیتی جوابگو نیست. با LACP میتوان چند لینک را تجمیع کرد.
سرورها معمولاً چندین NIC دارند و با تجمیع آنها میتوان هم توان باعث افزایش سرعت شد و هم redundancy ایجاد کرد.
SAN/NAS در مراکز داده به پهنای باند بالایی نیاز دارند و LACP نقش کلیدی در این بین دارد.
تجهیزاتی مثل F5، Fortigate، Cisco ASA بهخوبی از LACP پشتیبانی میکنند.
هرچند مدلهای مختلف سیسکو دستورات متفاوتی دارند، اما ساختار کلی مشابه است:
مثلاً پورتهای ۱ تا ۴ را در یک گروه قرار میدهیم.
Switch(config)# interface range gi1/0/1 - 4
Switch(config-if-range)# channel-group 10 mode active
Switch(config)# interface port-channel 10
Switch(config-if)# switchport trunk encapsulation dot1q
Switch(config-if)# switchport mode trunk
در این مثال، LACP در حالت Active اجرا شده است.

در MikroTik تجمیع لینک با نام Bonding شناخته میشود:
/interface bonding
add name=bond1 slaves=ether1,ether2 mode=802.3ad
برای عملکرد صحیح باید هر دو طرف لینک روی LACP کانفیگ شوند و MTU در صورت نیاز هماهنگ باشد.
در شبکههای شرکتی اغلب مشکلات زیر دیده میشود:
برای اطمینان از عملکرد صحیح LACP باید وضعیت پورتها، مقدار بار، خطاهای MAC و Packet Drops بررسی شود.
show etherchannel summary
show lacp neighbor
show interface port-channel10
/interface bonding monitor bond1
اطلاعاتی مثل میزان فعالیت هر لینک، مقدار Load، وضعیت Active/Inactive و خطاها باید دائماً کنترل شوند.
برای داشتن یک EtherChannel پایدار و بدون خطا، چند نکته بسیار مهم باید رعایت شود:
این موارد باعث میشود LACP بهصورت پایدار در محیطهای Enterprise کار کند.
سه روش اصلی برای افزایش ظرفیت در شبکه وجود دارد:
در نتیجه LACP برای ۹۰ درصد شبکههای شرکتی بهترین انتخاب به حساب میآید.
فرض کنید در یک شرکت، حجم ترافیک بین سرورهای دیتاسنتر و واحدهای کاری بسیار زیاد است. یک سوئیچ Core در طبقه سرورخانه قرار دارد و چند سوئیچ Access در طبقات مختلف ساختمان. اگر تنها یک لینک گیگابیت بین هر Access و Core باشد، در ساعات پیک ترافیک شاهد افزایش Latency و Packet Loss خواهید بود.
با فعالکردن LACP و تجمیع چهار لینک گیگابیت، پهنای باند تا ۴Gbps افزایش پیدا میکند و ترافیک بین کاربران و سرورها بهصورت روان منتقل میشود. همچنین اگر یکی از لینکها قطع شود، شبکه دچار اختلال نخواهد شد. این یکی از مهمترین دلایل کاربرد LACP در شبکههایی است که واحدهای زیادی به منابع مشترک نیاز دارند.
LACP یکی از مهمترین استانداردهای شبکه برای افزایش پهنای باند و ایجاد پایداری در ارتباطات لایه دوم است. این پروتکل امکان میدهد که چند لینک فیزیکی کنار هم قرار بگیرند و یک لینک منطقی با ظرفیت بیشتر و پایداری بهتر تشکیل دهند. در شبکههای شرکتی که حجم ترافیک بالا است و وجود قطعشدن لینک میتواند مشکلات جدی ایجاد کند، LACP سادهترین و بهترین راهحل محسوب میشود.
در این مقاله بررسی کردیم LACP چیست، چگونه کار میکند، چه مزایایی دارد، چطور باید در سوئیچهای Cisco و MikroTik راهاندازی شود، چه خطاهای رایجی دارد و چگونه میتوان عملکرد آن را مانیتور کرد. رعایت جزئیات کوچک در هنگام پیادهسازی باعث جلوگیری از قطع لینک و ناپایداری شبکه خواهد شد.